De opdracht en het verlangen
Wat een bijzonder avontuur! Voor een item in Paleis voor en Prikkie mocht ik naar aanleiding van het mooie persoonlijke verhaal van Corné een stoel transformeren. Deze stoel is een erfstuk van zijn overleden oma en zit tjokvol met mooie dierbare herinneringen. Corné en zijn oma hadden een hele speciale band. Deze stoel móest dus absoluut bewaard blijven in zijn huis. Alleen paste hij qua uiterlijk niet meer in het nu.
Het mooie en super essentiële in mijn werk is het persoonlijk contact met mensen over de meubels en hun bijzondere verhaal. Persoonlijk contact met Corné over zijn oma en de stoel, daarvoor was nu helaas geen tijd en ruimte. De transformatie van de stoel moest in anderhalve dag (!) gebeuren. Mwah, best een lekkere uitdaging;) Met toch voldoende mooie informatie van Peer en Brian en de redactie ging ik aan de slag.
Dit waren de do’s en dont’s:
- absoluut niet zagen in de stoel
- niet wit verven
- liefde in de stoel (makkie;)
- zoveel mogelijk stijl van de stoel behouden
- passend in het ontwerp van Peer en Brian
- toekomstbestendig
- het persoonlijke verhaal en de herinneringen van Corné en zijn oma erin verwerkt
Verhaal
Corne vertelde dat hij veel en vaak met lego speelde samen met zijn oma. Zelfs nog toen ze dementerend in een verzorgingstehuis zat. Op de vraag naar zijn eigen dromen vertelde hij dat was ooit bouwkundig tekenaar te worden. Bouwen en lego, hoe mooi!
Met duiken en snorkelen als zijn grote hobby had ik drie componenten die ik wilde bewerken. Bouwen, lego en de kleur blauw van water.
Transformatie
De alles verbindende factor in de transformatie van de stoel en in de bijzondere band tussen Corné en zijn oma: de legoblokjes!
Wat meteen duidelijk was: de oude donkere laag moest vervangen door licht en fris. Dus schuren met die hap. De zijpanelen liet ik er ook uit, zo kreeg het geheel meer adem en lucht. Als laatste een blanke lak erover. Nu al een metamorfose
De perfecte stof had ik ook al snel gevonden. Om een extra accent blauw aan te brengen in de kussens heb ik de originele knopen uit de stoel feller blauw geverfd. Dit als aanvullende link naar het duiken en snorkelen.
Zagen in de stoel was geen optie en daarom ben ik legoblokjes gaan gebruiken als stempel (anders had ik ze in de stoel zelf verwerkt). Zo kon ik een lego-patroon maken op de stof van de rugleuning. En natuurlijk aan linkerzijde, precies op de plek waar je hart zit. Zodat Corne altijd hartconnectie maakt met zijn oma als hij op de stoel zit.
Wat heb ik toch een tof en dankbaar werk! Elke keer weer geniet ik zó van het maken. En wellicht nog wel meer van wat het voor iemand kan betekenen om een herinnering toekomst te geven!